Lost & Found Orchestra V

ENGLISH TEXT AND VIDEO COMING SOON

De vijfde editie van Lost & Found Orchestra vond plaats op Luchthaven Twente in Lonneker. Deze luchthaven is niet meer in gebruik, en wordt af en toe ingezet voor evenementen, en in de tussenliggende periodes is de plek een wandel- en fietsgebied. Op deze luchthaven bevinden zich acht bomshelters, die in vroeger jaren bescherming boden aan militaire F-16 vliegtuigen. Voor het jaarlijks evement Kunstenlandschap werd ik gevraagd om een geluidskunstwerk te maken in één van deze bomshelters. De akoestiek van dit gebouw is zo bijzonder dat het bekend staat in de omgeving als een soort van echoput. Ouders met kinderen gaan er tijdens het wandelen even langs om er in te roepen of te schreeuwen. In de achterwand bevinden zich twee massieve stalen deuren, die dichtgelast werden nadat de shelter in onbruik was geraakt. Met een subwoofer tegen deze deuren aangeschoven heb ik eerst de trillingsfrequentie van de deuren gevonden, 43 en 53 Hz. Hiermee heb ik een melodie gemaakt die de subwoofer de deuren liet trillen langs die frequenties. Het effect van de vorm en daarmee de akoestiek van de ruimte was dat de toon die gegenereerd werd door de trilling van de deuren versterkt werd door de ruimte, die daarmee fungeerde als een soort van speaker. De plek waar het publiek de installatie kon ervaren, namelijk voor het hek, net buiten de shelter, was deze toon het sterkste: een sterke indringende bastoon, en hiermee de basis van de compositie.

De andere geluiden in de ruimte kwamen van verschillende oppervlakken en materialen binnen de ruimte. Eén solenoid zat eveneens op de deuren achterin, een andere op een stalen hekje, een op een luchttoevoerbuis in de zijwand, een ander in een plastic buis in de wand .

Een extra bijzonder instrument in deze editie was een ander element dat ik aantrof in de ruimte: een katrol met een gewicht, in een geleidend mechanisme wat het mogelijk maakte om een gewicht op te hijsen en te laten vallen op een stalen plaat op de grond. Met een lang touw naar de voorkant van de shelter kon het publiek aan het touw trekken, het gewicht ophijsen en laten vallen. Een constant veranderend delay effect gaf een extra dimensie aan het geluid.

Naast de bastoon en de tikgeluiden, die natuurlijk opgepikt werden door de contactmicrofoons en daarna versterkt werden, stonden er instructies voor de shelter dat bezoekers mee mochten zingen, schreeuwen, klappen of stampen om de compositie te vergezellen van een bijdrage met een stevige reverb.